Η αφήγηση ως γνωστική διεργασία υπερβαίνει τα όρια του μέσου (Bruner), αν και για πολλούς μελετητές οι ιδιότητες και οι ιδιαιτερότητες του μέσου/διαύλου καθορίζουν την παραγωγή και την πρόσληψη των αφηγήσεων. Σε αυτό το πλαίσιο, το μάθημα ασχολείται με είδη και πρακτικές της αφήγησης, όπως αυτά/ -ές συναντώνται σε ποικιλία μέσων, αλλά και διασταυρώνονται στο διαμεσικό πεδίο. Θα γίνει ενδεικτική αναφορά σε είδη αφήγησης από τα παλαιότερα μέχρι τα διαδραστικά πολυτροπικά ψηφιακά μέσα· από το παραμύθι, το μυθιστόρημα σε κόμικ, ή την μυθοπλασία στη διαφήμιση, μέχρι την κυβερνομυθοπλασία, τις πολυμεσικές αφηγήσεις, τις μικροαφηγήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα διαδικτυακά φόρουμ ή ακόμη και την ψηφιακή μικρομυθοπλασία.

Οι επιμέρους ενότητες με θέματα όπως "αφήγηση και υποκειμενικότητα", "μυθοπλασία vs. μη μυθοπλασία", "αφηγηματικός χώρος'", "διαδραστικότητα vs. γραμμικότητα", "αναπαράσταση vs. επιτέλεση" ξαναθέτουν δύο ερωτήματα:

α) αν, τελικά, τα ψηφιακά περιβάλλοντα και οι αναδυόμενοι δυνητικοί κόσμοι παράγουν πράγματι νέες αφηγήσεις και περιεχόμενα, και

β) πώς και κατά πόσον, τελικά, η διαδραστικότητα της ψηφιακής τεχνολογίας συμφιλιώνεται με την συστατική γραμμικότητα της αφήγησης .

Ενδεικτική Βιβλιογραφία
- Bruner, Jerome. Πράξεις Νοήματος. Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 1997
- Fludernik, Monika & Jan Alber (Ed..) Postclassical Narratology: Approaches and Analyses. Columbus, OH: Ohio State Univ. Press, 2010.
- Jenkins, Henry. Convergence Culture. Where Old and New Media Collide, NYU Press, 2008.
- Page, Ruth. Stories and Social Media: Identities and Interaction. New York: Routledge, 2012.
- Ryan, Marie- Laure. Narrative across Media: the languages of storytelling. Lincoln, NB. University of Nebraska Press, 2004
- Ryan, Marie- Laure. Narrative as Virtual Reality: Immersion and Interactivity in Literature and Electronic Media, Baltimore, John Hopkins Univeristy Press, 2001